بیا که باغ پُر از عطر دلربایی توست            نسـیم، چـشم به راه گره‌گـشایی توست

به باغـبانی تو چـشم دوخـته‌ست بهـار            چمن چمن گل این باغ، رونمایی توست

نشسته در ره وصلت سحر چراغ به دست            سـپـیده منـتـظر نـور کـبـریایی توست

بـه دیـرپـایی شـب‌هـای انـتـظـار قـسـم            کـبوتـر دلم ای نـازنین! هـوایی توست

خـدا کـند تو بـیایی و صبـح سـر بـزند            که بی ستاره‌ترین شب، شب جدایی توست

بیا که دیدن رویت بهشت موعود است            بهشت پرتوی از جلـوۀ خـدایی توست

مدینه را تو صفا می‌دهی ز مقدم خویش            مـدیـنه تـشـنه دیـدار و آشـنـایی توست

کنار تربت زهرا اگر چه شمعی نیست            بقیع، شب همه شب غرق روشنایی توست

هنوز صحبت آن مادر شهید این است:            شفای سینۀ من اشک کـربلایی توست